90’ların Unutulmayan Ev Eşyaları

Mahalle kültürü içindeki 90’lara özlemimiz eksilmek bir yana sanki her geçen gün biraz daha artıyor. O zamanın evlerinde çocukluğunu veya gençliğini geçirenlerin hiç unutamadığı bazı eşyaları tekrar bulduk. Hafızalarımızı tazeledik ve eski günleri andık. Sadece misafirlere ayrılan salona gizlice girmiş gibi heyecanlandık. Bakalım bu eşyalardan kaçı sizin de evinizde vardı.

Uzun çubuğu beklerken hayata küsenler el kaldırsın. Bir de babadan gelen ‘şunun sesini kıs’ azarını eminim hepimiz işitmişizdir.

Üzerinde mandalina kabuğundan ekmeğe, fındıktan kestaneye farklı şeyleri pişirdiğimiz, güğümde mutlaka sıcak suyun olduğu, gürül gürül yanarken bir köşede sıcaktan mayıştıran o sobayı kim unutabilir ki? Hala sobalı evler olsa da sayıları o zamanki kadar değildir. O zaman kaloriferli evler lüks sayılırdı. Sıcacık odadan buz gibi yorganın altına gidilen günleri gerçekten özleyen var mı?

Sanki tüm ülke anlaşmış da daha ucuza getirmek için topluca bu desenli perdeyi almış. Herkesin evinde olmasını tesadüfle açıklayamayız.

Üzerindeki onlarca parlak tuşla salonun tüm ilgisini kendine çeken o kaset çalar… Artık çok kullanılmayan kasetlerin üzerine ses kaydedip şarkılar söylenirdi.

Fonksiyonelliğiyle her eve Ikea ruhunu yıllar önce yaratmış bir şaheser o. Dolaplı çekyat hem salonun tüm yükünü çekerek eşyaları içinde organize etmiş hem de neresinden ne çıkacağı belli olmamasıyla adeta bir gizem vahası olmayı başarmıştır.

Misafirden misafire kullanılan en pahalı tabak çanağın anavatanı bu vitrin, annelerin kutsalıydı. Bir köşesinde ansiklopedileri, bir köşesinde aile büyüklerinin fotoğrafları ve çekmecesinde metal feneriyle alakasız her şeyi bünyesinde birleştiren kozmopolit bir yapı. Anneden başkası ona dokunamaz, dokunana terlik arkasından gelirdi.

-Geldi mi? Yok gelmedi. -Şimdi geldi mi? Dur dur az önceki gibi yap. -Nasıl? Bu konuşmayı hatırlamayan var mı? Tüplü televizyonun çatıdaki antenine ince ayar çeke çeke NASA’ya mühendis gidenler oldu. Nerede 4K’lar, Full HD’ler… Varsa yoksa karıncalar, cızırtılar, en ufak rüzgarda giden yayınlar...

Buz gibi evlerin kurtarıcısı tüplü katalitik sobayı hatırladınız mı? Banyodan titreye titreye çıkınca karşısında ısınıp, tüp bitmeye başlayınca bi sallayıp kendine getirirdik.

Gırgırla, gırgırlasın, gırgırlasınlar… Her evin temel temizlik aleti gırgıra tekrar merhaba deyin. Çocuklara da oyuncak niyetine gelen bu efsane eşya yıllarca evlerin kırıntı toplama işini üstlendi.

Mario’su, tankı, garip futbol oyunu ve 999 in 1 kandırmacasıyla ateri her evin çocuğuna mahallede üstünlük sağlardı. Adaptör ısındır diye, ekrana çok yaklaştı diye azar yiyen çocukların bugün bile adaptörler ısındıkça, ekranlara fazla yaklaşıldıkça içleri huzursuz oluyor. Ha kasette problem yok, üfle biraz geçer.

Özenle toplanmış gazete kuponlarıyla salon vitrininde en çarpıcı yerde duran ansiklopediler yıllarca özenle silindi tozları alındı. Bayram temizliklerinde yerlerinden alınıp tekrar yerlerine konuldu. Ama bir gün olsun yüzü açılıp bakılmadı. Evin küskün demirbaşı oldular.